Wiewiórka pospolita która jest tak dobrze znana mieszkańcom Europy, mimo swego powszechnego występowania, jest wpisana do Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych, a w Polsce jest pod ścisłą ochroną. Rude wiewiórki, bez których nie wyobrażamy sobie spacerów w polskich parkach występują zarówno w lasach liściastych, jak i iglastych. W parkach zadomowiły się, gdyż doskonale wiedzą, że właśnie tam dostaną coś do jedzenia. Te małe, sprytne stworzonka zbliżają się i przymilają do ludzi. Dokarmianie wiewiórek wcale jednak nie jest dla nich dobre. Zwierzęta te przestają same szukać pokarmu i gdyby zabrakło człowieka, zginęłyby prawdopodobnie z głodu. Ciekawostką jest, że wiewiórka zbiera grzyby, które potem suszy rozwieszając je na gałęziach drzew. Zwierzę robi też zapasy na zimę zakopując różne nasiona. W ten sposób przyczynia się do ich rozmnażania, gdyż często nie pamięta, gdzie zakopała jedzenie. Umie sobie radzić w trudnych warunkach, jej puszysty, piękny ogon pełni podczas zimnych dni funkcję kołdry. Wiewiórki wydają się słodkie i ufne, ale próba ich złapania może się skończyć pogryzieniem i podrapaniem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz