PŁAWIKONIK AUSTRALIJSKI

Morska ryba powiązana z konikami morskimi. Osobiście uważam je za najpiękniejsze stworzenia jakie żyją w wodzie. Jedno zdjęcie powie więcej niż tysiąc słów.Wyglądem przypomina wodorosty Podobieństwo do otoczenia jest podstawowym mechanizmem przetrwania.

JAPOŃSKI KRAB PACYFICZNY

Jest to jeden z gatunków krabów, a poza tym największy stawonóg na świecie - rozpiętość jego odnóży osiąga nawet 3 do 4 m. Jest tak starym gatunkiem, że naukowcy zaliczają go od żywych skamielin. Nie wiadomo zbyt wiele na jego temat, ponieważ żyje na dużych głębokościach. Niektórzy badacze twierdzą, że potrafi dożyć nawet 100 lat, ale nie zostało to dotąd potwierdzone. Jeśli choć trochę boicie się pająków, nie polecamy spotkania z tym panem. 

NARWAL

To zwierzę jest doskonale znane internautom, dzięki jednemu z najbardziej irytujących filmików, które kiedykolwiek opanowały sieć. Jego cechą charakterystyczną jest spiralnie skręcony kieł, wystający z lewej, górnej szczęki. Naukowcy sądzili kiedyś, że jedyną funkcją kła jest rozbijanie pokrywy lodowej w celu zaczerpnięcia powietrza (narwal, podobnie jak inne walenie, nie może oddychać pod wodą). Jednak wyniki ostatnich badań pozwalają przypuszczać, że o wiele ważniejsza jest funkcja sensoryczna - przebiega w nim ok. 10 mln włókien nerwowych, umożliwiających narwalowi odczuwanie zmian temperatury, ciśnienia oraz stężenia różnych związków chemicznych w wodzie. Ma to ułatwiać polowanie na ryby i odczuwanie stopnia zasolenia akwenu, w którym się znajduje. Poza tym kieł może służyć za broń w okresie godowym.

MRÓWKA PANDA

Te dziwnie wyglądające, puchate mrówki sa tak naprawdę osami z rodziny żronkowatych. Występują w Chile i - mimo pozornie nieszkodliwego wyglądu - słyną z bardzo bolesnych użądleń. 

LEGWAN Z GALAPAGOS

Legwan galapagoski, legwan z Galapagos, legwan lądowy,(Conolophus subcristatus) –gatunek dużej jaszczurki z rodziny legwanowatych (Iguanidae). Oprócz gatunku Conolophus subcristatus występującego na 6 wyspach archipelagu Galapagoswyróżnia się dwa inne gatunki z rodzaju Conolophus – Conolophus pallidus, występujący tylko na wyspie Santa Fé oraz Conolophus marthae, endemiczny dla wyspy Isabela. Analizy morfologiczne i genetyczne sugerują, że niektóre populacje legwana galapagoskiego mogą zasługiwać na status odrębnych gatunków.

WARAN Z KOMODO (SMOK Z KOMODO)

Waran z Komodo – gatunek gada z rodziny waranów nazywany smokiem z Komodo. To największa współcześnie żyjąca jaszczurka. Odkryta w 1910 r. Aby ją chronić założono w 1980 r. Park Narodowy Komodo.

Opis 

Głowa duża i szeroka, szyja gruba i masywna, baryłkowaty tułów, ogon gruby u nasady, a w dalszej części bocznie spłaszczony, równy połowie długości ciała. Szeroka szczęka uzbrojona w 60 zębów. Ciało pokryte ziarnistymi łuskami. Grzbiet ciemnobrązowy, pokryty czarnymi plamkami.

WIELORYB BISKAJSKI

Wieloryb biskajski, wal biskajski–gatunek ssaka morskiego z rodziny wielorybów gładkoskórych, blisko spokrewniony z Eubalaena japonica (z północnego Pacyfiku) i Eubalaena australis (z półkuli południowej) traktowanymi wcześniej jako populacje wieloryba biskajskiego. Kiedyś był jednym z najpowszechniej występujących wielorybów. Obecnie jest jednym z najrzadszych gatunków, gdyż stanowią łatwy łup, od dawna jest masowo poławiany przez człowieka.

SALAMANDRA CHIŃSKA OLBRZYMIA I PRZEPROSINY

Salamandra olbrzymia chińska–płaz ogoniasty z rodziny skrytoskrzelnych, największy żyjący współcześnie płaz świata. 

Zasięg występowania

Szeroko rozprzestrzeniona w rzekach Chin od Quinghai do południowego Shanxi, południowego Jyczuan, Junnan, Kuangsi i Guangdong.Introdukowana na Tajwanie.

Charakterystyka

Krępe ciało o ubarwieniu ciemnobrązowym czarnym lub zielonkawym, z nieregularnie rozmieszczonymi, ciemnymi plamkami. Głowa i tułów spłaszczone grzbietobrzusznie, ogon spłaszczony bocznie. Osiąga długość maksymalnie 1,8 m, zwykle znacznie mniejsze, ok. 1 m. Budowa bardzo podobna do salamandry olbrzymiej japońskiej.

Gatunek krytycznie zagrożony, objęty Konwencją CITES, wpisany do chińskiej Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych. Drastyczny spadek liczebności populacji spowodowany jest utratą siedlisk, zanieczyszczeniami wód oraz polowaniami.

Przepraszam Was że tak długo nie wrzucałem materiału ale miałem dużo pracy w szkole spróbuje Wam to wynagrodzić.

MOLOCH STRASZLIWY

Moloch straszliwy mała (22 cm) jaszczurka z rodziny agamowatych zamieszkująca zachodnio australijskie pustynie. Jej ciało pokrywają sterczące pionowe łuski oraz pomarańczowo brunatne plamy, co nadaje jej groźny wygląd. Jej pokarmem są mrówki. Rozród jajorodny. Długość ciała 15 - 20 cm. Prowadzi naziemny tryb życia.

ŻÓŁWIAK SZANGHAJSKI

Ogromny żółwiak szanghajski może ważyć nawet do 120 kg, a długość jego skorupy wynosi do 100 cm. Gatunek ten, dziś stojący u progu zagłady, odegrał istotną rolę w historii kultury Wietnamu. Prawdopodobnie to właśnie żółwiak szanghajski jest bohaterem legendy o złotym żółwiu związanej z jeziorem Hanoi. Ze względu na niszczenie siedlisk i polowania na te żółwie, żółwiaki są jednym z najbardziej zagrożonych gatunków na świecie. Liczebność całego gatunku to zaledwie 4 osobniki! Prowadzone przez naukowców próby rozmnożenia pozostałych przy życiu żółwiaków do dziś nie przyniosły efektów.

MAKI SZEROKONOSY

Ten najrzadszy z lemurów słynie ze swoich potężnych szczęk, którymi łamie grube pędy bambusa (im zawdzięcza swoją angielskojęzyczną nazwę - greater bamboo lemur) - podstawę swojej diety. Odkryty w 1870 roku gatunek przez prawie pięćdziesiąt lat uważano za zupełnie wymarły. Ponownie odkryto go w 1972 roku. Dziś główne zagrożenie dla tego gatunku stanowi niszczenie siedlisk poprzez nielegalną wycinkę i wypalanie lasów deszczowych.

KARŁOWATY LENIWIEC TRÓJPALCZASTY

Ten najmniejszy z leniwców mierzy mniej niż połowę rozmiaru swojego dwupalczastego kuzyna. Jego cechą charakterystyczną - poza rozmiarem - jest zielonkawy kolor sierści, który zawdzięcza koloniom glonów zasiedlających jego futro. Głównymi zagrożeniami dla tego gatunku są utrata siedlisk z powodu nielegalnego wyrębu lasów na opał i budowę oraz polowania na leniwce prowadzone przez lokalną ludność.

ŻUBR

Żubr to jeden z najstarszych gatunków zwierząt żyjących na kuli ziemskiej. Jego wygląd niewiele się zmienił od czasu jak wspólnie z ogromnymi mamutami zamieszkiwał prawie całą Europę. Żubr jest największym europejskim ssakiem. Ciężar największych osobników może dochodzić do 1000 kg. W związku z niską frekwencją żubra w Polsce jest on chroniony już od XVI wieku poprzez dekrety królewskie, a później przez ukazy carskie i ustawy. W dzisiejszych czasach żubr stał się cennym gatunkiem, który wykorzystywany jest jako potencjał promocyjno-turystyczny. W Polsce żubry żyją w hodowlach zamkniętych i w populacjach wolnych. Każda z nich ma za zadanie zwiększyć liczebność żubra.

Ciekawostką jest fakt, że po pierwszej wojnie światowej gatunek ten wyginął na wolności, a ocalały jedynie osobniki żyjące w ogrodach zoologicznych. Polska ma swój ogromny wkład w ratowanie żubra. W Puszczy Białowieskiej, w 1952 r. wypuszczono na wolność pierwsze uratowane osobniki. Dziś liczba żubrów w Polsce to ok. 1100 sztuk. Prawie połowa zamieszkuje w Puszczy Białowieskiej. Można je zobaczyć także w specjalnych zagrodach pokazowych np. w Pszczynie.

WIEWIÓRKA POSPOLITA

Wiewiórka pospolita która jest tak dobrze znana mieszkańcom Europy, mimo swego powszechnego występowania, jest wpisana do Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych, a w Polsce jest pod ścisłą ochroną. Rude wiewiórki, bez których nie wyobrażamy sobie spacerów w polskich parkach występują zarówno w lasach liściastych, jak i iglastych. W parkach zadomowiły się, gdyż doskonale wiedzą, że właśnie tam dostaną coś do jedzenia. Te małe, sprytne stworzonka zbliżają się i przymilają do ludzi. Dokarmianie wiewiórek wcale jednak nie jest dla nich dobre. Zwierzęta te przestają same szukać pokarmu i gdyby zabrakło człowieka, zginęłyby prawdopodobnie z głodu. Ciekawostką jest, że wiewiórka zbiera grzyby, które potem suszy rozwieszając je na gałęziach drzew. Zwierzę robi też zapasy na zimę zakopując różne nasiona. W ten sposób przyczynia się do ich rozmnażania, gdyż często nie pamięta, gdzie zakopała jedzenie. Umie sobie radzić w trudnych warunkach, jej puszysty, piękny ogon pełni podczas zimnych dni funkcję kołdry. Wiewiórki wydają się słodkie i ufne, ale próba ich złapania może się skończyć pogryzieniem i podrapaniem.

RYŚ

Ryś to piękny dziki kot, którego przyszłość jest mocno zagrożona. Rysie występowały kiedyś w całej Europie, teraz w zachodniej części kontynentu już prawie ich nie ma. Także w Polsce w ciągu ostatnich 20 lat zasięg występowania rysia dramatycznie się zmniejszył. Ryś zniknął z Puszczy Piskiej i Lasów Napiwodzko-Ramuckich. Jak podaje organizacja WWF, w Polsce żyje obecnie zaledwie 200 rysi. Występują w polskiej części Karpat, a ok. 60 osobników jest rozproszonych w lasach na północnym-wschodzie kraju. Ryś jest najbardziej zagrożonym wyginięciem spośród zwierząt zamieszkujących Tatry. WWF już pracuje nad odtworzeniem populacji rysi w lasach mazurskich, gdzie te zwierzęta stale występowały jeszcze 20 lat temu. Te duże koty są bardzo płochliwe, boją się otwartych przestrzeni i stąd w naturalnych warunkach dość trudno je spotkać. Rysie mogą żyć tylko na terenie dużych lasów o zróżnicowanej roślinności. Są zwykle bardziej aktywne w nocy. Są też bardzo odważne. We własnej obronie lub by chronić młode potrafią odpowiedzieć na atak niedźwiedzia lub wilka.

BLOB FISH

Blobfish (Psychrolutes marcidus), czyli ryba-kleks nosi miano najsmutniejszego z ziemskich stworzeń. Zamieszkuje wody u wybrzeży Australii i Tasmanii. Jest rzadko widywana przez ludzi przede wszystkim dlatego, że żyje na dużych głębokościach, dochodzących nawet do 800 metrów. Ponieważ ciśnienie jest tam kilkadziesiąt razy wyższe niż na poziomie morza ryba pływa dzięki temu, że jej mięśnie stanowi w znacznej mierze galaretowata masa o gęstości niewiele mniejszej niż gęstość wody. Same ryby blobfish nie są dla ludzi jadalne, ale na swoje nieszczęście zamieszkują te same miejsca, w których żyją np. kraby czy homary. Ponieważ są wyciągane w sieciach razem z nimi, grozi im wymarcie.

JEŻ EUROPEJSKI

Jeż europejski żyje w lasach i parkach na obrzeżach miast. Zdarza się, że wbiega nam pod nogi nawet na pełnym bloków na osiedlu. Jeż dobrze się wspina, pływa, a także szybko biega. Zaniepokojony zwija się w kulkę, przy czym chrząka i cmoka. Prowadzi nocny tryb życia, a w zimie zapada w sen. Żywi się głównie owadami. Nigdy nie transportuje - jak to niektórzy sądzą - jabłek nabitych na swoje kolce. Nie robi też żadnych zapasów na zimę. Odżywia się w tym czasie tłuszczem nagromadzonym w organizmie jesienią. Zasypia już w październiku pod konarami drzew, w jamkach ziemnych lub pod zeschłymi liśćmi. Co ciekawe, sen zimowy jeża jest tak głęboki, że jego serce zamiast 181 uderzeń na minutę bije tylko 20 razy. Jeż oswaja się łatwo i doskonale wyczuwa życzliwy stosunek ludzi. Jeśli widzimy, że jeż, który zaplątał się w ogrodzie potrzebuje pomocy, powinniśmy zanieść go do weterynarza. Warto wiedzieć, że ze względu na posiadanie sporej ilości twardych kolców jeże nie dbają o higienę i niemal wszystkie mają pchły i inne pasożyty.

FOKA SZARA

Foka szara jest jednym z trzech gatunków fok występujących w Bałtyku. Niegdyś występowała licznie w rejonie Zatoki Gdańskiej, dziś należy do rzadkich gości na polskim wybrzeżu. Foka zwykle nie wychodzi na ląd, ale zdarzają się takie przypadki. Niestety, polscy plażowicze przeważnie nie wiedzą, jak się na widok foki zachować. Na ogół zbliżają się do niej, próbują zrobić sobie z nią zdjęcie, dotknąć jej. Nie wiedzą, że spotkanie z człowiekiem to dla dziko żyjącej foki ogromny stres.

Foki znakomicie pływają i nurkują. Głównym składnikiem ich pożywienia są ryby. Ich ciało jest niczym termos. Pod skórą mają grubą warstwę izolacyjną w postaci tłuszczu, która zapobiega utracie ciepła. Jedynym regularnym miejscem pojawiania się tych zwierząt w Polsce jest rezerwat przyrody Mewia Łacha położony u ujścia Przekopu Wisły.

Stacja Morska na Helu i organizacja ekologiczna WWF Polska starają się o odtworzenie pierwszej polskiej kolonii fok szarych. Ich zdaniem foki powrócą na trwałe na polskie wybrzeże, jeśli zapewnimy im spokój.

ZAPRASZAM NA STRONE WWF ORGANIZACJI CHRONIĄCEJ GATUNKI WYMIERAJĄCE

TRZEWIKODZIÓB

Trzewikodziób ze swoim wielkim i nieporęcznym dziobem, jest wyjątkowo niezdarnym myśliwym. Podobnie jak czapla stoi nieruchomo w płytkiej wodzie, a kiedy zobaczy zdobycz - przewraca się na nią całym ciałem. Gdy uda mu się coś złapać, najpierw musi wytrząsnąć z dzioba błoto i rośliny, a potem dopiero połyka zdobycz. Jest to jeden z najdroższych ptaków kupowanych do zoo. Zamieszkuje wschodnie regiony Afryki Centralnej.

TAMARYNA WĄSATA

Tamaryna wąsata - małpka z rodziny pazurkowców. Występuje w Ameryce Południowej, w zachodniej Brazylii, we wschodnim Peru i w północno-wschodniej Boliwii. Zamieszkuje bogate w liany lasy deszczowe na nizinach na wschód od Andów, a w obrębie krawędzi dorzecza Amazonki, preferuje drzewa rosnące nad wodą. Z tym małym pyszczkiem i ogromnym wąsem wygląda przezabawnie, dlatego zaliczamy ją do najbardziej uroczych zwierząt świata.

DZIOBAK

Dziobak wygląda jak zlepek różnych zwierząt. Ma ciało pokryte sierścią, jak ssaki, ale także podobny do kaczego dziób. U samców na tylnych nogach występują ostrogi połączone z gruczołami jadowymi, samice zaś składają jaja, tak jak gady i ptaki. Naukowcy zaliczyli dziobaka do stekowców - niewielkiej grupy ssaków lęgnących się z jaj. Dziobak zamieszkuje potoki, jeziora i rzeki jedynie na wschodzie i południu Australii i w Tasmanii. Polując pod wodą, wyczuwa zdobycz swoim elastycznym, bardzo wrażliwym dziobem. Zwierzę to w znacznym stopniu wytępiono z powodu cennego futra i dlatego jest pod szczególną ochroną. do kaczego dziób. U samców na tylnych nogach występują ostrogi połączone z gruczołami jadowymi, samice zaś składają jaja, tak jak gady i ptaki. Naukowcy zaliczyli dziobaka do stekowców - niewielkiej grupy ssaków lęgnących się z jaj. Dziobak zamieszkuje potoki, jeziora i rzeki jedynie na wschodzie i południu Australii i w Tasmanii. Polując pod wodą, wyczuwa zdobycz swoim elastycznym, bardzo wrażliwym dziobem. Zwierzę to w znacznym stopniu wytępiono z powodu cennego futra i dlatego jest pod szczególną ochroną.

PIGMEJKA

Pigmejka to najmniejsza na świecie małpa, a zarazem jeden z najmniejszych gatunków ssaków naczelnych. Mierzy od 14 do 20 centymetrów - mieści się więc na ludzkiej dłoni. Zamieszkuje lasy deszczowe zachodniej Brazylii, południowo-wschodniej części Kolumbii oraz wschodnich obszarów Ekwadoru i Peru. Nazywana jest często małpką kieszonkową (pocket monkey). Żyje w parach lub małych grupach (do 6 osobników). Żywi się m.in. liśćmi i owadami. Doskonale wspina się po drzewach dzięki przystosowanym do tego celu pazurom. Jest słodka i urocza, przez co często zamiast w lesie mieszka w ludzkich domach.

GWIAZDONOS

Gwiazdonos ma wyjątkowo przerażającą aparycję. Przypomina trochę kreta, ale ma duży, nagi nos. Na nim znajdują są szerokie nozdrza i wyrostki, ułożone promieniście w formie gwiazdy, którymi porusza, poszukując pokarmu. Żyje w wilgotnych lasach, na łąkach i bagnach centralnej i wschodniej Ameryki Północnej. Może się pochwalić najszybszym refleksem na świecie, gdyż potrafi zlokalizować swoją ofiarę (najczęściej są to nicienie lub larwy owadów), wyselekcjonować ją od innych i zjeść w przeciągu 1/5 sekundy!

NOSACZ SUNDAJSKI

Nosacz sundajski małpa z rodziny makakowatych, ma wyjątkowo duży nos i wystający brzuszek, który jest wynikiem ciężkostrawnej, listnej diety. Nos jest tak duży, że zwierzę musi odsuwać go podczas jedzenia na bok. Mają go tylko samce, służy prawdopodobnie do wzmocnienia wydawanych przez nie dźwięków, którymi ostrzegają rywali o swojej obecności lub odpowiadają na zaloty samicy. Nosacze występują tylko w lasach deszczowych i namorzynowych na Borneo. Żyją zawsze w pobliżu wody. Małpy te są świetnymi pływakami. Figurują na liście zagrożonych gatunków. Główną przyczyną spadku ich liczebności jest karczowanie lasów na Borneo. 

PALCZAK MADAGASKARSKI

Palczak madagaskarski jest gatunkiem małpiatki, jedynym współcześnie żyjącym przedstawicielem rodziny palczakowatych. Można go spotkać na wschodnim i północno-zachodnim wybrzeżu Madagaskaru. Trudno powiedzieć czy jest bardziej brzydki, czy bardziej uroczy. Ma ciało wielkości kota, z dużą głową, krótkim pyskiem i puszystym ogonem. Uwagę zwracają jego duże uszy oraz chwytne palce u rąk i nóg. Ten mały brzydal pełni jednak bardzo pożyteczną rolę. Szuka w korze drzewa szkodników, które wyciąga długim środkowym palcem. Palczak żyje średnio 20 - 25 lat. Przed wojną został uznany za gatunek wymarły, ale w latach 60-tych został odkryty na nowo. Niestety nadal grozi mu wyginięcie.

AMBYSTOMA MEKSYKAŃSKA

Ambystoma meksykańska(Ambystoma mexicanum) – endemicznysłodkowodny gatunek drapieżnego płaza ogoniastego z rodziny ambystomowatych (Ambystomatidae). Cechą charakterystyczną tego gatunku jest zjawisko neotenii, czyli zdolność do rozmnażania się płciowego postaci larwalnej. Taka postać płazów z rodzajuAmbystoma nazywana jest aksolotlem.

WYRAK FILIPIŃSKI

Fot. Shutterstock

To małe zwierzątko z ogromnymi oczami to wyrak filipiński. Należy do drapieżnych ssaków naczelnych. Ma od 15 do 18 cm wysokości. Za dnia leniwie i prawie bez ruchu siedzi na gałęziach, nocą poluje. Krótka szyja jest bardzo zwrotna i umożliwia obrót głowy prawie o 180 stopni. To niepozorne zwierzę ma świetną skoczność, maksymalnie nawet do 6 m. Co ciekawe, wyraki mają świetny wzrok i słuch. Turystów hipnotyzują obojętnym, ale jakże przyciągającym spojrzeniem.

NIEBIESKI SMOK

Niebieski smok, Glaucus atlanticus – gatunek jadowitego morskiego ślimaka tyłoskrzelnego, występującego w wodach umiarkowanych i tropikalnych.

Wygląd

Niebieski smok osiąga długość 3 cm. Jego ciało jest spłaszczone i zwężające się ku tyłowi. Posiada także sześć kończyn (pierwsza para jest szczególnie duża), które rozgałęziają się promieniście, tworząc tzw. ceratę. G. atlanticus jest barwy srebrzysto-szarej, przechodzącej w srebrzysto-błękitną, po stronie grzbietowej i granatowo-niebieskiej od spodniej. Na głowie posiada ciemnoniebieskie paski.

Otwór gębowy smoka wyposażony jest w tarkę z ząbkowanymi zębami.